3,2,1, BUNGY!

De afgelopen 1,5 week heb ik weer een nieuw deel van Nepal mogen ontdekken, eerst tijdens een avontuurlijk weekendje in Barhabise en daarna tijdens mijn tweede trekking in de Himalaya.

Zoals ik al scheef beloofde Barhabise een avontuurlijk weekend te worden. En dat was het ook! Barhabise is een klein dorpje vlakbij de grens met Tibet. Tibet is op dit moment erg moeilijk om binnen te komen. Tijdens de busrit was dat ook al goed te merken. Hoe dichter we de grens naderden, hoe meer politiecontroles we tegenkwamen. Op ongeveer 10 kilometer van de grens verbleven we in een mooi resort aan een wild stromende rivier. Het resort bestond uit grote bungalowtenten waarin we hebben overnacht. Vlakbij dit resort stond onze eerste avontuurlijke activiteit op ons te wachten: een sprong van een van de hoogste bungeejump van de wereld! Dit kon ik natuurlijk niet zomaar aan me voorbij laten gaan. Van te voren had ik al het hardst van iedereen geroepen dat ik sowieso die sprong wilde gaan maken, maar toen ik de brug zag moest ik toch ook even behoorlijk slikken. Ik heb me natuurlijk niet laten kennen en heb uiteindelijk zonder al teveel zenuwen de sprong van 160 meter hoogte gemaakt. En wat een kick was dat zeg! Niks vergeleken de bungeejump die ik een paar jaar geleden in Scheveningen heb gedaan.
De dag daarop stond alweer de volgende avontuurlijk activiteit voor ons klaar. Gewapend in zwemvesten en met veel te grote helmen op zijn we met z’n zessen gaan raften op de wild stromende rivier. Na een hele lange instructie met veel reddingstechnieken had ik hoge verwachtingen van de tocht. Helaas viel dat uiteindelijk toch enigszins tegen. Af en toe zaten er ruige stukken in die we met veel gelach en gegil overwonnen hebben, maar grote delen van de tocht waren ook gewoon rustig een beetje kabbelen over het water. Maar ondanks dat toch een dagje goed vermaak.

Bij terugkomst in Kathmandu moesten we gelijk onze tassen gaan ompakken voor de trekking. Maandagochtend vroeg vertrokken we met z’n vieren en een gids richting Pokhara om vanaf daar aan onze trek te beginnen. Dit keer stond de Poonhill trek op het programma. Een vijfdaagse trek in het Annapurna gebied met uitzicht op de mooie besneeuwde toppen van de Annapurna, Machhapuchhare en Dhaulagiri, met als hoogtepunt het uitzicht vanaf de top van de Poonhill (3210 meter). Blijkbaar vallen hier in Nepal de 3000ers nog onder de heuvels. Helaas zat het weer ons niet mee en hebben we in plaats van een prachtig uitzicht niets anders gezien dat een dik pak mist. Dik ingepakt in onze regenpakken zijn we als echte doorzetters op onze derde dag toch om 4 uur ‘sochtends opgestaan om de top van de Poonhill te beklimmen. De mist en regen beroofde ons niet alleen van de mooie uitzichten, maar ze zorgden daarnaast ook voor erg modderige paden met daarbij een hoop bloedzuigers die ons maar al te graag wilden bijten. Best wel afzien soms dus. Pas op de allerlaatste dag trok het een beetje open en werden we uitgezwaaid door een van deze prachtige bergen. Ondanks het tegenvallende weer hebben we toch een erg gezellige week gehad en heb ik genoten van de frisse berglucht.