Wonen en werken in Nepal

Er is weer enige tijd verstreken dus tijd voor een nieuwe update. Ik heb inmiddels mijn ritme aardig gevonden. Afgelopen week ben ik begonnen op mijn nieuwe werkplek in Ghathaghar, een dorpje ongeveer driekwartier buiten Kathmandu. Ik werk hier in een soort dagopvang (opgezet vanuit het cp center) voor kinderen met een handicap. Er zijn op dit moment acht kinderen in de opvang aanwezig. De opvang wordt gerund door de moeders van de kinderen en zij proberen de kinderen een beetje les te geven en te verzorgen. Af en toe komt Lina, een van de home visitors van het cp center, binnenwaaien om therapie aan de kindjes te geven. Twee extra fysio’s die dagelijks in het centrum aanwezig zijn is dus geen overbodige luxe. Veel werk voor ons dus!

De eerste dagen op mijn nieuwe plek zijn dan ook goed bevallen. Het is wel even wennen om elke ochtend de dag in een overvolle local bus te moeten beginnen, maar ook dat heeft wel iets. De dagen op de opvang beginnen met een gezamelijke bijeenkomst. Er wordt besproken wat voor een weer het die dag is en er worden allerlei liedjes gezonden, waaronder het volkslied. Bijna geen van de kinderen kan praten, maar toch kan je zien dat ze het elke dag opnieuw weer erg leuk vinden om te doen. Na de opening van de dag gaan de kindjes naar de kamers waar ze of les krijgen of aan het spelen worden gezet. Er is een aparte fysiokamer waar wij de kindjes dan kunnen gaan behandelen. De eerste dagen hebben we vooral kennis gemaakt en hebben we alle dossiers van de kinderen doorgespit. We merkten al snel dat de kinderen geen moeite met ons hadden en dat ze graag met ons willen spelen. Daar hebben we goed gebruik van gemaakt, spelender wijs hebben we al redelijk wat therapie aan de kindjes kunnen geven en ze vonden het nog leuk ook. Een echt behandelrooster is er nog niet dus aan ons de taak om daar de komende tijd meer structuur in te krijgen.

Naast het werken heb ik afgelopen week ook weer een aantal toeristische hoogtepuntjes uit de omgeving van Kathmandu meegepakt. Zo ben ik op het Patan durbar square geweest en heb ik de boudhanath stupa bezocht, de grootste stupa van Azie. Vooral de stupa vond ik bijzonder om te zien. Het is een enorm groot boeddhistish ‘betonblok’ waar vele monniken op af komen. Toch moet ik zeggen dat ik alle tempels en stupa’s veel op elkaar vind lijken. Misschien wordt het toch eens tijd om me meer in de geschiedenis ervan te gaan verdiepen...

Verder hebben we deze week natuurlijk ook weer een feestdag gehad, onze eigen koninginnedag! Alhoewel het geen Nepalese feestdag is, werd het alsnog uitgebreid gevierd. Het consulaat had in de tuin van een hotel in Kathmandu een vrijmarkt georganiseerd, inclusief bitterballen, stroopwafels, een zwembad en een groot scherm waarop de kroning live te volgen was. Het was een groot feest! Erg leuk om te zien dat ook aan de andere kant van de wereld de Nederlanders in compleet oranje outfits bij elkaar komen om deze feestdag te vieren. Hoe verder de dag vorderde, hoe meer mensen met kleding en al in het zwembad belandden. Gelukkig was dat met een strak blauwe lucht en ongeveer een tempratuur van 36 graden juist alleen maar lekker verkoelend. Al met al een heerlijk Hollands dagje gehad die ik niet snel meer zal vergeten.