Happy (Nepali) New Year!

De eerste echte werkweek zit er weer op. Een leuke maar vermoeiende week! Ik moet zeggen dat ik het toch wel fijn vind om na een lange tijd weer een beetje een vast ritme in de dagen te hebben. De dag na onze terugkomst in Kathmandu ben ik verhuisd naar het vrijwilligersappartement van cross borders. Ik woon hier samen met Stefan, een jongen van de groep die ook fysiotherapeut is. De rest van de groep is verspreid over andere plekken in Nepal. Vier meiden zitten in Sankhu, ongeveer een uurtje buiten de stad en de andere twee meiden zitten in de klein bergdorpje verweg van de bewoonde wereld. Het appartement waar ik verblijf bestaat uit 3 slaapkamers, 2 badkamers, een woonkamer, een keuken en een groot balkon met hangmat! We hebben er dus alle ruimte met z’n tweeen. In de weekenden verblijven de andere meiden ook in kathmandu en slapen dan dus ook bij ons in het appartement.

De eerste werkweek werd goed afgewisseld met flink wat feesten tussendoor. Niet alleen heb ik afgelopen week mijn verjaardag gevierd, ook was het hier vorig weekend oud&nieuw. Een nieuwjaarsfeest en verjaardagsfeest in een dus! Erg leuk! We hebben er een gezellig avond van gemaakt ondanks dat oud&nieuw hier niet echt groots gevierd werd. Iedereen begon elkaar al 10 minuten van te voren gelukkig nieuwjaar (2070!) te wensen en daarna was het feest ook gelijk een soort van afgelopen. De meeste kroegen sloten zelfs al voordat het 12 uur was.
Op nieuwjaarsdag ben ik naar Bhaktapur geweest. Bhaktapur is een dorpje vlak buiten Kathmandu, waar Nepals meest bekende tempels staan. We hadden gelezen dat dit de plek was om naar toe te gaan rond de jaarwisseling omdat het daar het grootst gevierd werd. In de veronderstelling een groots feest aan te treffen vertrokken we zondagochtend vroeg in een volgestampte bus naar Bhaktapur. Bhaktapur zelf was erg mooi, maar het grote feest viel een beetje tegen. Na wat rondlopen en rondvragen kwamen we op een plein terecht waar het erg druk was met een hoop feestelijk gekleden nepalezen. Midden op dat plein stond een erg groot (zelf geknutseld) kruis, maar verder gebeurde er vrij weinig. Uiteindelijk bleek dat dat kruis op oudjaarsdag opgehezen werd en dat ze op nieuwjaarsdag aan het eind van de middag het kruis weer naar beneden halen als soort van ritueel. We waren dus gewoon een beetje te vroeg om de feestelijke traditie echt mee te maken, maar misschien was dat maar goed ook want toen wij rond een uurtje of twee terug liepen richting de bus kwamen we al bijna niet meer door de mensenmassa heen die op weg waren naar het plein. Achteraf dus toch wel leuk dat we er op nieuwjaarsdag heen zijn geweest en dat we een beetje van de jaarlijkse traditie hebben kunnen meemaken.

Naast de feestelijke gebeurtenissen moest er natuurlijk ook gewoon gewerkt worden. Donderdag zijn Stefan en ik naar het CP center geweest om kennis te maken. Het centrum zelf zag er erg mooi uit, veel mooier dan ik had verwacht! Het bestaat uit een gebouw met verschillende behandelruimtes, met daaraan vast een schooltje speciaal voor kinderen met een cerebrale parese.
De eerste dagen in het centrum waren een beetje chaotisch. Door de jaarwisseling waren de kinderen van de school vrij en was er dus niet erg veel te doen. Verder loopt er sowieso erg veel personeel rond, veelste veel als je het mij vraagt en zaten er dus bij de behandelingen van de kinderen die wel in het centrum aanwezig waren gelijk 6 fysiotherapeuten omheen. De eerste dagen hebben we dan ook vooral meegekeken hoe de organisatie in het centrum in elkaar zit en hoe de andere fysio’s te werk gaan. Vanaf woensdag begon de school weer en werd het dus gelijk een stuk drukker in het centrum. De rest van de week zijn we dan ook vooral bezig geweest met de kinderen van de school. We hebben in de school zelf met de kinderen gespeeld en af en toe namen we er eentje mee naar de behandelruimtes om daar wat meer specifiek te kunnen oefenen. Aan het eind van de week zijn we met de directeur om de tafel gaan zitten om te bespreken wat het beste is voor ons om te doen. Aan de hand van dit gesprek hebben we besloten om vanaf volgende week op een andere vestiging van het centrum te gaan werken, omdat ze daar onze hulp beter kunnen gebruiken. Deze vestiging ligt net buiten de stad. We zullen hier vooral gaan proberen om wat meer structuur in de behandelingen te brengen. De meeste fysio’s weten namelijk best wel goed hoe ze de kinderen moeten behandelen, beter dan wij weten, maar aan de verslaglegging en organisatie valt daarentegen nog een hoop te verbeteren.